9 Nisan 2009 Perşembe

bir pişmanlık...ödev yapma(yapmama...)


son birkaç gündür biraz sıkıntılıydım.oğlumla ödevler yüzenden biraz kapıştık.takip ediyorsunuz ne pc açtım ne de uyku uyudum.kendimi sorguya çektim.biraz kendim de buldum hatayı...biraz çevremde ....neler mi oldu?pazartesi ve salı gün ödev yapmayı saat dokuza kadar bitiremedik...ödevin çokluğundan değil.ilk gün birlikte başladık saat 5,5 gibi....iyi giderken ben yanından kalktım yemek yapmaya bu başladı savsaklamaya....yanında değilsem bildiği bile olsa bir harf yazmıyo sabır sabır patladım tabiiii....zorla bitti...ikinci gün tembih ettim...ben gelmeden dersinin epeyini yap benimle başka şeyler yaparız...oyun oynarız...tv izleriz diye.yok efendim ben onu dememişim sen kitabın yüzünü açma .neyse vardık eve .oturdu babaile...biraz ordan biraz burdan derken baktım babamızın sabrı kalmıyo,ben aldım yanıma.birazda benimle yaptı.yemek arası verdik.tekrar oturdu.yanında amcası var bu kez.yalnız amca bilgisayar başında.yaptığı sayfanın hepsini silmiş.yazmayacaktım herhalde diye....silince tüm moral bozuldu.yeniden yazması gerektiğini hepsini bitirince bir bulmaca var o çıkacak ortaya...yazmadan sonuç yazdı .neyse anlatıyosun tınlamıyo.ödül verme vaadinde bulunuyorum tın...öpüyorum tın...iki satır yazdıramadım...benim tepe attı.süre verdim.15 dakikada bitirme o sayfayı yırtarım dedim.bir hızla ve hırsla yazdı.istemeden.babamızın nidalarıyla amcada pc.kapatıp oturdu yeğenin yanına kalan sayfalara yardım etti.bitti çok şükür.saat 9 yatma saati oldu.biraz dinlenip muhabbetten sonra uyudu kaldı...


ya ben....anlamıyorum....o kadar ilgileniyorum bu çocuk niye böyle yaptı diyorum.herzaman değil.çokda zeki matematik süper.okulu ve öğretmenini çok seviyor.her zaman böyle değil.demek bizde birşey var dedim.iki gündür hatayı kendimde buldum.çocukla çocuk oldum.ders yaparken amcasının bilgisayar açması en büyük hataydı.aklı orda olunca ne yazsın ki demi!!!!!!kızmak yerine biraz mola verip kafasını dağıtsa idi eminim toparlanacaktı...


Allahtan kinci değil.küsmeyi bilmez.sonra sarıldık öpüştük.koklaştık....ama biz böyle devam edersek oda kinlenir değilmi?işler kötü gider o zaman.anladım hatamı ondan olduğundan büyük sorumluluk istiyorum galiba.....


sıkıntıma katlandığınız için saolun.eğitimciler varsa aranızda eklemek istedikleri kabulumdür...kulağıma küpe olur....


aslında bugün yanımda fotoğraf makinasını taşıdım ki memleketimden güzel fotolar yayınlayım diye.maalesef dünkü yağmur ağaçların güzel çiçeklerini dökmüş...hava sisli güzel pozlar yakalayamadım.birdaha balon da bulamadım..başka bahara artık.:)))sevgiyle kalın.başları şişirdim biliyorum.ama benim gibi çaresiz kalanlarada destek olsun diye yazdım.

12 yorum:

havvanur dedi ki...

fatmacım üzülme hepimizin çocukları aynı 1. sınıfta kızım okumayı sökünce artık ögrendim bn okuldan alın diordu :))şimdi 6. sınıftayız ödevleri yatmaya yakın yapıyor akıl bi karış havada:))sonuçta yapıyorlar ama sorumsuzlar sanırım bzm çocuklarımız bzm çocukluklarımızla hiç aynı degill doyumsuzluktan sanırım tugba hocamın fikri olur yorumlar az sonra:))anne olmakk çoookkk zorrr sevgilerr

TATESAL dedi ki...

Çocuklar büyüdükçe sorunlar büyüyor,daha çok sabır çekmelisiniz....Bu hallerine şükredin,bluğ çağları berbat oluyor çünkü...

VOLKAN - KALDERA dedi ki...

Bizde de benzer sorunlar var, okulunu seviyor gitmek sorun değil ama ödev kısmında cıvıtıyor. haksız da değil etütlü gidiyor evde ödev bana da saöma geliyor ama sorumluluk bu sallamak olmaz.
Son yazılarımızda bahsettim az çok. Elimdeki kitap henüz yeni ama faidesi olacak gibi, bir oku sen de istersen.

Selma dedi ki...

Fatmacığım üzüldüm ders durumuna ama kısa zamanda atlatacağınızı düşünüyorum. Sen zaten sorunun kaynağını bulmuş gibisin. Bilgisayarın odasında açık olması,mola vermemek....
Hadi sorunu çözde güzel güzel yazılarınla bize moral ver.

Unknown dedi ki...

fatma galiba bu bir geçiş dönemi.o yüzden kendini üzüp yıpratma.

fatma dedi ki...

havanur:katılıyorum anne olmak zor.geçecek umarım.
tatesal:sabır doğru.
kaldera.volkan :tavsiye için saol.bakacağım.
selma :tamam canım devam edeceğim inşallah.
eylem: seninkide büyüsün inşallah göreceksin.çaresiz kaldığın çok oluyor.

LEMAN dedi ki...

canım benim çoçuklarım çok ufak henüz ama her dönemin derdi ayrı oluyor çoçukları anlamak imkansız kendini üzme hiçte suçlu hissetme bu önemide atlatacaksın eminim bir uzman destegi çok iyi oluyor çevremdekilerden gördüğüm kadarıyla sende bir düşün faydası olacaktır eminim

papatya dedi ki...

benim oğlumda 1. sınıfta aynen seninki gibi okuluda sevmiyor küçük kardeş evdeyken o neden gidiyormuş sürekli soruyor bu aralar artık alıştı okula gitmekte zorlanmıyoruz ama pazartesinden başlıyor tatile kaç gün var diye sormaya benim oğlan öyle yavaş bi çocukki bazen bir harfi iki saat yazmıyor bilinçli olarak aynı bende senin gibi isynlardayım bide 1.5 yaşında kardeş var düşün halimi işte o yüzden takma ben senden beterim haline şükret hoşcakal

TAZE NANE dedi ki...

Büyüdükçe sorunlar artıyor tabi.
Sevgiler.

kubra zeynep kara dedi ki...

ama ama siz hep olaya büyükler tarafından bakıyorsunuz,birde biz çocuklar tarafından bakın empati yapın.
bahar gelmiş heryer çiçek böcek oynamak tembellik yapmak varken hep oturup ders çalışmak ne kadar sıkıcı:)))

Unknown dedi ki...

fatmacım, pek çok anne babanın yaşadığı bir sorun bu.erkek çocuklar bu konuda kızlar kadar disiplinli değiller.bir de havalar ısınmaya başlayınca çocuklar iyice gevşiyor.

evdeki zamanımızıda verimli kulanmalıyız.biraz dinlendikten sonra her gün aynı saatte dersimize başlamalıyız.her gün aynı saat olunca çocukta alışkanlık yapar bu.oğlun küçük henüz hemde tek çocuk.bu yüzdende bu tek çocuklar fazla ilgiye alışkın olduklarından ödevleride birlikte yapmak istiyorlar.bence birlikte yapın,bu küçük sınıflarda sakıncalı bir şey değil.hem birlikte yaparken hatalarını farkedip düzeltme şansında olur.
çocuk sonuçta oyun çağında.o yüzden ödev yapmak istemediği zamanlarda oyunlaştırabilirsin.mesela biz iloşla biraz yazı birazda eşya saklamaca oynarız.o oyunu oynayabilmek için hızlıca yazısını bitirir ve çok eğlenir.
bir de sık sık motive etmek çin ona ne kadar akıllı olduğunu söylerim.cici çocuklar gibi davrandığını söylerim.başarı gösterdiğinde ise mutlaka ödüllendiririm.böylece başarının tatlı bir şey olduğunu farkeder...
ödevini yapmazsa eğer, sorumluluk onundur.''yarın öğretmene cevap verecek sensin''derim.zaten bu bile bitirmesi için bir neden.
çocuklara ders için bağırıp çağırmamak gerekli bence...eğlenceli bir yarış gibi algılamalı çocuk sınavlarıda ödevleride...
mutlaka çocuk- anne diyaloğu iyi olmalı.nasıl çocuğumuzla birlikte sohbet ediyor, birlikte geziyor, birlikte oynuyorsak okulda bunun bir parçası...ödev yapmasa da onu severiz ama ödev yapmadığında üzülür annem diye düşünebilmeli...

senin tatlı oğluşunda , zamanla alışacaktır annesi.hem her öğrenci kaytarır arada bir.tatlı önlemlerle bunu uygun hale getirmekte biz annelerin görevi...

analı oğullu ikinizide öpüyorum...

fatma dedi ki...

destekleriniz için teşekürler.